ഓര്‍മ്മകള്‍ എഴുതി
പാതിയാകുമ്പോള്‍
ഓടിന്‍ മുകളില്‍
വെയില് കനക്കുന്നു
********************************
രാത്രിയുടെ കറുപ്പിലെയ്ക്ക്
മഴ ചിതറുന്നു
നിശാഗന്ധികള്‍ നനഞ്ഞ ഗന്ധം
*********************************
വിതയ്ക്കുന്നവന്‍ പാട്ടുപാടുന്നു
അവനുമീതെ
ഇണക്കൊറ്റികള്‍ പറക്കുന്നു
************************
എത്ര ശാന്തം
ശിശുവിന്‍ പുഞ്ചിരി
ഈ രാത്രിയില്‍
ഹാ ! രണ്ടു നിലാവ്
ഹാ ! രണ്ടു നിലാവ്
************************
പൂക്കള്‍ക്ക്
കുഞ്ഞുങ്ങളില്ല രാജാവുമില്ല
മനുഷ്യനെപ്പോലെയല്ല
പൂക്കള്‍ മാത്രമാണ് അവ .
മനുഷ്യനെപ്പോലെയല്ല
പൂക്കള്‍ മാത്രമാണ് അവ .
**************************
വഴി മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോള്‍
കറുത്ത പൂച്ചക്കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കാണ്
മനുഷ്യരേക്കാള്‍ തിടുക്കം
വഴി മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോള്‍
കറുത്ത പൂച്ചക്കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കാണ്
മനുഷ്യരേക്കാള്‍ തിടുക്കം
**************************
മഴത്തുള്ളികള്‍ക്കുമീതെ
അറ്റ് വീഴുന്നു
മാന്തളിരും പുളിയുറുമ്പുകളും
**********************
വിഗ്രഹത്തിനു മുന്നില്‍
പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ഒറ്റച്ചിറകുമായൊരു തേനീച്ചയുടെ
പ്രാണവേദനയും
****************************
വേനല്‍ ഉച്ചയില്‍
വിശക്കുന്നൊരു ഭിക്ഷക്കാരനും
കിതയ്ക്കുന്നൊരു നായും മാത്രം
***********************
ജാലകം ഉറക്കെ
അടച്ചും തുറന്നും വൃശ്ചികക്കാറ്റ്
ഉച്ചയുറക്കം മുറിയുന്നു
************************
ചപ്പുകള്‍ക്ക് തീയിടുമ്പോള്‍
വേലിക്കപ്പുറം
വിരുന്നുകാരന്റെ ചിരിച്ച മുഖം
വിരുന്നുകാരന്റെ ചിരിച്ച മുഖം
************************
ചിരാതുകള്‍ അണഞ്ഞുപോയി
ബാക്കിയായി
ബുദ്ധനും നിലാവും
******************************
തെളിഞ്ഞ ആകാശത്തിനു കീഴെ
കൊയ്തൊഴിഞ്ഞ വയല്‍
വിതച്ചിട്ടപോലെ പനന്തത്തകള്‍
****************************
കുഞ്ഞു കൈകള്‍ നീട്ടുമ്പോള്‍
അതില്‍ , വെള്ളാരം കല്ലുകള്‍
ഇന്നലെ വിടര്‍ന്ന രണ്ടു പൂക്കളും
*****************************
മഴ തോര്‍ന്നിട്ടും
ഇലകളില്‍ ബാക്കിയായി അതിന്റെ
ആശ്ചര്യചിഹ്നങ്ങള്‍
**************************
ബുദ്ധനെപ്പാതിയും കാണാതാകുന്നു
വസന്തത്തിലെ
വെളുത്തപൂക്കള്‍ കൊണ്ട്
******************************
യുദ്ധം കഴിയുമ്പോള്‍
ജീവനുള്ളവര്‍ മരിച്ചവരാകുന്നു
കുറച്ച് അനാഥരും
***************************
പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു
പിന്നെ കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നു
മരങ്ങളെ എന്നല്ല,
ഗുരുക്കള്‍ എന്നുതന്നെ വിളിക്കണം .
**************************
വിരുന്നിനു പോകുമ്പോള്‍
വിലയില്ലാത്ത കുപ്പായമിട്ട്
വിലയുള്ള വീഞ്ഞ് കുടിക്കുന്നു ഞാന്‍
**************************
ആള്കൂട്ടത്തിനിടയില്‍
ഏകനായൊരുവന്‍ ,
മരിച്ചുപോയവന്‍ !
**********************
പാദുകമില്ലാതെ നടക്കുമ്പോള്‍
അരുമയോന്നുമില്ലാതെ തൊട്ടുനോക്കുന്നു
ഇടവഴി .
******************************
അഗ്നി
തെളിച്ചം തരികയും
കരിച്ചു കളയുകയും ചെയ്യുന്ന
ദൈവം
****************************
മധുരക്കിഴങ്ങുകള്‍ വില്ക്കുന്നൊരാള്‍
നോക്കൂ ,വീടില്ലാത്തവന്‍ ,
മധുരം വിളമ്പുന്നു പുഞ്ചിരിക്കുന്നു .
******************************
ശലഭങ്ങള്‍ നൃത്തം ചെയ്യുന്നതിനു മേലെ
ചെറുകുരുവി കൂട്തുന്നുന്ന ചെറുചില്ല
വസന്തമതിന്റെ കവാടം പാതി തുറന്നിരിക്കുന്നു .
***********************
അച്ഛനും ഓര്‍മ്മയും
ഒരേ വെയിലില്‍
വിയര്‍ക്കുന്ന രണ്ടുപേര്‍ മാത്രമിന്ന്
***************
മഞ്ഞുകാലം
ബുദ്ധക്ഷേത്രം ചുമന്നു നില്ക്കുന്നു
ഒരു കുന്നിന്‍ ഏകാന്തത
**************************
മാറ്റിമാറ്റി ചുട്ടെടുക്കുകയാണ്
വാക്കുകളെ
അല്ല നമ്മളെത്തന്നെ !
*************************
ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും
അവനവനിലാണ്
നാം കണ്ണ് തുറക്കുകയും
അടക്കുകയും ചെയ്യുന്നവര്‍
****************************
ഒച്ചിനെക്കാള്‍
വലിയ ബുദ്ധരുണ്ടോ
വഴികള്‍ എത്ര നിശബ്ദമായ്
അടയാളപ്പെടുന്നു
******************************
ഉച്ചസൂര്യന്‍റെ വിരിപ്പ് വീഴവേ
വയലുകളില്ല നിഴലുമില്ല
സമൃദ്ധമ്മാമൊരേകാന്തത
***********************
കുറുകെപ്പാറുമ്പോള്‍
മഞ്ഞുകാലത്തെ പൂമണങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍
ഇളം സൂര്യനുദിക്കുന്നു .
*********************
ഒന്നിനെ കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍
ഓരോ നിമിഷവും
ഒരായിരം ഒച്ചിനെപ്പോലിഴയുന്നു
**************************
പകല്‍ വെയിലായും രാവില്‍ നിലാവായും
ആരോ നമ്മെ തൊട്ടു നോക്കുന്നു
അച്ഛനും അമ്മയും ഒരാള്‍തന്നെയായ ആരോ
**************************
വെണ്ണറൊട്ടിയുടെ മണം സങ്കടം നിറക്കുന്നു
എനിക്കും നിനക്കും തമ്മിലെന്തെന്ന്
ഏകാന്തത
*****************************
വെയില് കൊണ്ടൊരാ
ഇലകളില്‍ മെല്ലെ മെല്ലെ
കാറ്റുകൊണ്ടൂതുന്നു ഉച്ച
******************************
വെയില് മൂക്കുമ്പോള്‍
വയലുകള്‍ക്കെല്ലാം ഒരേ ഗന്ധം
വിശപ്പിലെയ്ക്ക് പാകമാകുന്ന ധ്യാനങ്ങള്‍ .
************************
പുരാതന ദേവാലയം
ചിതലുകളുടെ തര്‍ജ്ജമകള്‍ ചുമന്ന്
തനിയെ
******************
ഒന്നുമുടുക്കാതെ പക്ഷികള്‍
ഒന്നുമുടുക്കാതെ പൂവുകള്‍
ഒന്നുമുടുക്കാതെ പലതിന്‍മേലെയാകാശം
**********************
തോണിക്ക് മീതെ ചന്ദ്രന്‍
കടത്തുകാരനെപ്പോല്‍
ഏകന്‍
ഏകന്‍
********************
പകല്‍പ്പാതിയില്‍
നിഴല്‍
ഒരു ചിറകുള്ള പൂച്ച
*******************
മുടിയിഴകളിലദൃശ്യ വാത്സല്ല്യം
രാവ് പാതിയും കണ്ണീര്‍ ചുമന്നു
തലയിണ
തലയിണ
*****************
നനഞ്ഞ ഇലകള്‍
പാമ്പിഴയും ശബ്ദം പോലും
തണുത്തു പോകുന്നു
തണുത്തു പോകുന്നു
*************************
കല്‍പ്പടവുകളിറങ്ങുന്നു
കാലോച്ചകളില്ലാതെ മഞ്ഞ്
ധ്യാനത്തിലൊരു കുളം
ധ്യാനത്തിലൊരു കുളം
***************
ഒട്ടും ഒച്ചയില്ലാതെയീ പ്രഭാതത്തില്‍
മഞ്ഞു തൂത്ത് തുടക്കുന്നു
സൂര്യന്‍
******************
ഉച്ചിയുറയ്ക്കാത്ത സൂര്യനുമായൊരു
മഞ്ഞുകാലം ഉലാത്തുമ്പോള്‍
മരുഭൂമിയില്‍ കൂടാരങ്ങള്‍ നിറയുന്നു
**************************
************************
പാതയറ്റം കടന്നിട്ടും
അടുത്ത് തന്നെ
കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം .
*******************************
ആഴമുള്ള മുറിവായിരുന്നു ജീവിതം
റോസാപ്പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞൊരു മാലയണിയിച്ചോരാള്‍
അത് മായിച്ചു കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു
******************************************
രണ്ടു ശലഭങ്ങളിരിക്കും പൂവുനോക്കി
പുലരിയില്‍
മുറ്റമടിക്കുന്നോരുവള്‍
പുതുമണവാട്ടി
***********************************
നീല വിരിപ്പുള്ള ജാലകവിരി പകുക്കുമ്പോള്‍
പൂര്‍ണ്ണമുഖമുള്ള ചന്ദ്രനെ കാണുന്നു
മുറ്റം നിറയെ ചെമ്പകം മണക്കുന്നു .
***********************************
ഒരു വെളുത്ത തൂവല്‍കൊണ്ട്
ശരത്കാലം തൊട്ടു നോക്കുന്നു
ഞാനോ അതിന്റെ കനമില്ലായ്മ കൊണ്ട്
അപരിചിതനാകുന്നു
**************************************
കല്ലറകള്‍ക്ക്
പൂക്കളുടെ മണമാണ്
നട്ടുച്ചയിലെ കാറ്റത് ഒളിച്ചു വയ്ക്കുന്നുമില്ല
******************************************
ശംഖ് പുഷ്പങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ
പൂമുഖച്ചാരെ കൂട്തുന്നുന്ന
സൂചിമുഖിവേഗത
സൂചിമുഖിവേഗത
*******************************
നിലാവ്
കടലിനും മീതെ
പതിയെ ഇളകിയിളകി
വെളുത്ത തൂവലുകള്‍
നമുക്കുചുറ്റും പൊഴിയുന്ന
തണുപ്പിന്‍ ദൂതുകള്‍ .
*********************************
(സോണി ഡിത്ത് )
****************************
No comments:
Post a Comment
" നന്ദി സുഹൃത്തെ ഈ വഴി വന്നതിനും വായനക്കും അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്കും ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്കും ഇഷ്ടക്കേടുകള്‍ക്കും "