തെരുവ് ഒരു രാജ്യമാണ്
തോറ്റവന്റെ വിശാലമായ മേല്ക്കൂരകള്
രാത്രിയതിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങള് കൊണ്ടലങ്കരിക്കുന്ന രാജ്യം .
ഒരു കോപ്പ വെള്ളവും
പാതിവയര് നിറയാന് ഒരപ്പത്തിന്റെ അരികും തരിക
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളിലെ ചിരികാണുക എന്നവരുടെ
മുദ്രാവാക്യങ്ങള് .
ആകാശവും സൂര്യനും ആദ്യം തൊടുന്നത് അവരെയാണ്
ഭാഗ്യത്തിന്റെ കറുത്ത അക്ഷരമാണ് അവരുടെ രാജമുദ്ര .
കെട്ടുപോയ ഒരു സൂര്യനാണ്
അവന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ പതാകയുടെ
ഒത്ത നടുക്ക് .
ജനത്തിന്റെ കുതിരകള് ചിനയ്ക്കുമ്പോള്
കൈ നീട്ടുന്നിടം മാറിയൊതുങ്ങണം എന്നവരുടെ ജ്ഞാനോദയങ്ങള് .
തെരുവിന്റെ രാജാവിനെ ജനങ്ങള് ഭരിക്കുന്ന ജനാതിപത്യമാണ് !
ഭ്രാന്തന്റെ പാട്ടും നാടോടിയാട്ടവും
ചാക്കുനൂല് തൊങ്ങലുകളോടെ ആര്ഭാടത്തെയ്യങ്ങളും
അവന്റെ സദസ്സിലെ അലങ്കാരചിലബുകളനക്കുന്നു . .
നാണയക്കനമില്ലാത്തവന്റെ ഖജനാവിലെ സമാധാനം
അവന്റെ കൂടെയാണ് വാസം .
അവന്റെ രാജകുമാരികള് സുന്ദരികളെങ്കിലും
അഴുക്കു കൊണ്ട് മെയ്യെഴുതിയവര് എന്നും
വേഷം മാറി നടക്കുന്നു .
ആഴമുള്ള കണ്ണുകള്കൊണ്ടവര്
നമുക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു .
ഒറ്റക്കാലണയുടെ ചിരികൊണ്ട്
അവരുടെ വിശപ്പുകള് അടയുന്നേയില്ല .
മുടിയുടെ കടുംകെട്ടുകളില് ഇടയ്ക്കിടെ
വിരലുകള് ഉടക്കുമ്പോള്
വിശപ്പിനേക്കാളും വെറുപ്പിനെക്കാളും വലിയൊരു വേദനയും
ഞങ്ങള് അറിയുന്നില്ലെന്നവര്
നിര്വികാരതയെ കുടഞ്ഞെടുക്കുന്നു .
ദേശങ്ങള് കാലങ്ങള് കാതങ്ങള് താണ്ടുമ്പോഴും
അവരുടെ രാജ്യം അസ്തമിക്കുന്നില്ല ,
കറുത്തസൂര്യന്റെ രാജ്യമെണ്ണ് പേരുകേട്ട രാജജനത !
പടയൊരുക്കങ്ങളില്ല പടപ്പുറപ്പാടുകളുമില്ല
ഇരിപ്പിടമോ വിളക്കോ ഇല്ല ,
ഉള്ളതോ ,
ഭൂമിയുടെ ചൂടും തണുപ്പും
പിന്നെയാ മൂന്നാമത്തെ ചുവടിനെ സ്വീകരിക്കുവാനുള്ളോരാ ശിരസ്സും .
ആകാശം നക്ഷത്രങ്ങള് കുരുങ്ങിയ ഒരു വലപോലെ
രാത്രിയില് അവര്ക്ക് മീതെ ,നിലാവിനെ നിശ്വസിക്കുന്നു .
വെയിലിന്റെ സന്തതികളെ തന്റെ തണുപ്പറിയിക്കുന്നതില്
പരാജപ്പെട്ടു കൊണ്ടെന്നുമത് മടങ്ങിപ്പോകുന്നു .
ഓരോ പകലിലും ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു .
മങ്ങലേറ്റ കണ്ണാടികളില് മുഖം നോക്കുന്ന രാജാക്കന്മ്മാര്
തെളിച്ചമില്ലായ്മയുടെ തെളിച്ചത്തെ പ്രതിരൂപമെന്നു കാണുന്നു .
അവരുടെ ചുവരുകളില് നിഴലില്ല നിലാവുമില്ല
ദൈവങ്ങളെല്ലാം ഒളിച്ചോടിയവരുടെ രാജ്യമാണ് അവരുടേത് !
കാലം കരുണയില്ലാത്ത നുകം ചേര്ത്ത്
ഉഴുതുമറിച്ച ജീവിതത്തില് അവര്
വിശപ്പിന്റെ ദാഹത്തിന്റെ വിത്തുകള് കുത്തി
വിളവെടുക്കുന്നു ,നൂറുമേനി .
തുറമുഖമോ നങ്കൂരമോ ഇല്ലാത്തവരുടെ കപ്പല്ചേദങ്ങളിലൂടെ
അവരുടെ യാത്രകള് .
കൂട്ടിത്തുന്നാത്ത വലക്കീറുകള് കൊണ്ടവര്
നിന്റെ രാജ്യത്തെ ജനതയുടെ മറുപാതിയെ മറച്ചു പിടിക്കുന്നു.
ബോധത്തിന്റെ ഏതോ വിരല്
സത്യം കൊണ്ട് നിങ്ങളെ തൊട്ടുനോക്കുമ്പോള്
ഉടുപ്പികളിലൊക്കെയും ചെളി പറ്റുന്നെന്നു
നിങ്ങളതിനെ ആട്ടിയോടിക്കുന്നു .
അഴുകിയ മനസ്സിനെ
തിളങ്ങുന്ന പാത്രത്തില് വിളബിവച്ചവന്റെ വിരുന്നാണ്
നിന്റെതെന്നു
ഏതു നേരിന്റെ കൊഴികൂവുമിനിയെന്നവര്
പിന്നെയും ദേശപിന്നാംമ്പുറങ്ങളിലെ
കുപ്പിച്ചില്ലുകള് പെറുക്കുന്നു .
നിന്റെ ദൈവം ഒരു കോട്ട് വായിടുന്നു
കറുത്തരാജ്യത്തിന്റെ വിശപ്പിന്റെ പാട്ടുകേട്ട്
പിന്നെയും ഉറങ്ങിത്തീര്ക്കുന്നു .
______________________________ ______________
No comments:
Post a Comment
" നന്ദി സുഹൃത്തെ ഈ വഴി വന്നതിനും വായനക്കും അഭിപ്രായങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടക്കേടുകള്ക്കും "