അരുതുകളുടെ ചെങ്കോല്‍

ചോറ്റുപാത്രത്തില്‍ ചാടിക്കയറുന്ന

ചൊറിയന്‍ തവളയാണിന്നു ഫാസിസം.
മതവും രാഷ്ട്രീയവും 
മനുഷ്യരെ ഭക്ഷിക്കുന്ന കാലത്ത് 
തലയ്ക്ക് മുകളില്‍ വാള്‍ തൂങ്ങിയാടാത്ത 
ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യവും ഇന്നുനമുക്കില്ല  !

വര്‍ത്തമാനം 

അരുതരുതെന്ന് അലറും പൂതങ്ങളെ  

കെട്ടഴിച്ചു  വിട്ടിരിക്കുന്നു .

ഭാവിയോ  അതില്‍ ആവിയായ്ത്തീരുന്നു .

ദ്രവിച്ചു  തീരുന്നു ,

ബാക്കിയാകാതെ മനുഷ്യഗുണങ്ങളും .

മനുഷ്യനിലെ ചോരയ്ക്ക് പലനിറമല്ലെന്ന് 

പലവട്ടം  തെളിഞ്ഞിട്ടും 

പലതെന്ന് തന്നെ  പിന്നെയും  പിന്നെയും 

പുകയുന്തുന്ന ചൂളകള്‍ പൊന്തുന്നു ചുറ്റിലും 

പകയുന്തുന്ന ജാഥകള്‍ പരസ്പരം മുഷ്ട്ടിചുരുട്ടുന്നു .

അവനെന്നും  ഇവനെന്നും 

എന്‍റെയും നിന്റെയും ചൂണ്ടുവിരല്‍ ക്കടയുന്നു ,

ചോരമണക്കുന്ന  അതിപുരാതന  ചിത്രങ്ങള്‍  

വീണ്ടും തെളിയുന്നു .

നമ്മുടെ  സന്തോഷങ്ങളിലോക്കെയും 

അരുതുകളുടെ കട്ടുറുമ്പുകള്‍ കൂടുകൂട്ടുന്നു ,

സ്നേഹത്തിന്‍റെയാ മലതുരന്നതിനെ  വെറും  

പൊടിമന്കൂനയക്കുന്നു,

ഒരു വിഷമഴച്ചാറ്റലിലോ നാമപ്പോള്‍ 

വേര്‍പ്പെട്ടുപോകുന്നു .

വിശപ്പിലും വിചാരത്തിലും 

വാക്കിലും  വരയിലും 

ദൈവപ്പേരിലും തമ്മില്‍ത്തമ്മില്‍ 

അസഹിഷ്ണുതയുടെ വിഷദംശനമേല്ക്കുന്ന

ജനതയാകുന്നു നമ്മള്‍ .

നീലിച്ചു  പോകുന്നു  ,

എന്റെയും നിന്റെയും ബാക്കിവന്ന ജീവിതം .

ദേശമിന്ന് ,

അസഹിഷ്ണുതയുടെ കടുത്ത ചായം പടര്‍ന്നൊരു  

ഭൂപടം  മാത്രം !

വെട്ടുക്കിളികളെ പോറ്റുന്ന യജമാനന്‍മാരുടെ  

സിംഹാസനച്ചുവട് ,

സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളുടെ കല്ലറയൊരുക്കങ്ങളില്‍ 

കല്ല്‌ശേഖരിക്കുന്നവരുടെ ഇനിയും നീളുന്ന നിര .

ഒച്ചയില്‍  ഒഴുക്കില്‍ ,ഒരുമയില്‍ 

അണകെട്ടുന്നവരുടെ  അനക്കങ്ങള്‍ ,

അയല്‍ക്കാരന്റെ വിളക്കൂതുന്ന ആര്‍പ്പുവിളികള്‍ ,

അടുത്തുവരുന്നു .

വെളിച്ചത്തിന്‍റെ കമ്പളത്തില്‍ ആരോ 

ഇരുട്ടിന്‍റെയാ പഴന്തുണി 

പിന്നെയും തുന്നിച്ചേര്‍ക്കുന്നു ,

കറപിടിച്ച ഒരു  ചിരിചിരിക്കുന്നു .

വിശക്കുന്നവന്‍റെ അടുപ്പിലെ  

എണ്ണിത്തിളപ്പിക്കും ഉപ്പില്ലാത്ത വറ്റിനും

ഉച്ചയൂണ് നേരത്തെ ഒറ്റിക്കൊടുത്ത 

വറുത്തമീന്‍മണത്തെ വലിച്ചുകേറ്റിയ 

അവന്‍റെ മൂക്കിനും

പിഴചുമത്തേണ്ടതുണ്ടെന്നു

ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ ന്യായം 

നമുക്ക് മുകളില്‍ 

ചെങ്കോല്‍ നീട്ടുന്നു .

_____________________________

സോണി ഡിത്ത്

______________________________