ദൈവത്തെ പോലൊരാള്‍

ആകാശമോ വയലോ ഇല്ലാത്ത

പക്ഷിയാണ് ഞാന്‍

ആരോ ഊതിത്തന്ന ശ്വാസംകൊണ്ട് ,
ജീവിതം മുറിച്ചു കടക്കുന്നവന്‍,

ആള്‍ക്കൂട്ടം എനിക്കു ചേക്കെറാനൊരു
കുരിശിന്‍റെ ചില്ല തന്നു

ആദിയും അന്തവും ഇല്ലാത്തവന് കിട്ടിയ
കനത്ത ഭിക്ഷ !

ആത്മാവിനെ അറിയാത്തവരുടെ ദാഹം 

അഞ്ജതയുടെ കറുത്ത വീഞ്ഞ് വച്ചു നീട്ടി ,

ഞാനതിനെ രുചിച്ചു നോക്കി

പാതാളം എന്നെ വിഴുങ്ങാതെ തുപ്പിക്കളഞ്ഞു.

മരിച്ചവന്‍റെ കച്ചകീറു അടയാളമുള്ള 

ഭീമന്‍ ഗര്‍ഭപാത്രം പോലത് ശേഷിച്ചു .

പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെ ഉലാത്തുമ്പോള്‍ 

തങ്കം പൂശിയ  ദേവാലയങ്ങളിലും 

നിറച്ചു വച്ച  പ്രകാശങ്ങളിലും 

നിങ്ങള്‍  ആരെയോ  തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ,

അവന്‍റെ ഇരിപ്പിടം  എന്നത്തെയുംപോലെ  
ശൂന്യമായിരുന്നു .

മഞ്ഞുകൊണ്ടു മെയ്യെഴുതിയ കാലത്തില്‍ 

അവര്‍ മരിച്ചവന്‍റെ  
പുല്‍മെത്തയലങ്കരിക്കുന്നതും നോക്കി 

ഞാനെന്‍റെ നക്ഷത്ര വിരിപ്പൊന്നു 
കുടഞ്ഞു വിരിക്കുന്നു 

തെരുവിലൊരു  കോണില്‍  വിശന്നിരിക്കുന്നു ,

ഒരു  ദൈവത്തെപ്പോലെ !

_______________________________________________