ഒരേ സമയം പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയും
ആര്‍ത്തലച്ചു കരയുകയും ചെയ്യുന്ന
ഉന്മത്തതകളാണെന്‍റെ കവിതകള്‍ .
ആര്‍ത്തലച്ചു കരയുകയും ചെയ്യുന്ന
ഉന്മത്തതകളാണെന്‍റെ കവിതകള്‍ .
വിതച്ചത് കൊയ്യുകയോ
കൊയ്തത് ശേഖരിയ്ക്കുകയോ ചെയ്യാത്ത
പക്ഷിക്കൂടുകള്‍ പോലവ
ശ്വാസത്തിന്‍റെ ഓരോ ചില്ലകളിലും
കൊരുത്തു കിടക്കുന്നു !
വാക്കുകളുടെ വിശപ്പ്‌
അതിന്റെ ചൂണ്ട കൊണ്ട് കൊളുത്തുമ്പോള്‍
അതിന്റെ ചൂണ്ട കൊണ്ട് കൊളുത്തുമ്പോള്‍
ചിന്തയുടെ കൊക്കിന്‍ മുറുക്കത്തില്‍
പിടയുന്ന പച്ചയെ
ആര്‍ത്തിയോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു
എന്‍റെയാകാശം
പിടയുന്ന പച്ചയെ
ആര്‍ത്തിയോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു
എന്‍റെയാകാശം
നിന്‍റെ ചിറകിന്‍ തുഴച്ചിലിനെ
വരയ്ക്കുന്നതും കാത്തു
വരയ്ക്കുന്നതും കാത്തു
കൊക്കുപിളര്‍ത്തുന്നു .
__________________________________________
__________________________________________
No comments:
Post a Comment
" നന്ദി സുഹൃത്തെ ഈ വഴി വന്നതിനും വായനക്കും അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്കും ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്കും ഇഷ്ടക്കേടുകള്‍ക്കും "