ഒരു വസന്തം,
മരവിച്ച ചില്ലകള് നിറയെ
തൂവലുകള് നഷ്ടപ്പെട്ട
പക്ഷികളുടെ കണ്ണുകള്
തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നു .
വെളിച്ചത്തില് നിന്ന് ഇരുളിലേയ്ക്ക്
കുപ്പായമഴിച്ചു വയ്ക്കുന്നൊരു കാലം
നിനക്ക് കുറുകെ ചാടുന്നു .
നീയിപ്പോള്
ആകാശത്തിന്റെ ഒരതിരില്
പുതിയ നക്ഷത്രത്തിന്റെ
സ്ഥാനം ഉറപ്പിക്കുകയാണ് .
അമ്മയുടെ മടിയില് നിന്നും
ഊര്ന്നുപോയ
കാത്തുവച്ചോരാ അത്താഴപ്പാത്രം
നിലത്തൊരാകാശം ചിതറിച്ചിടുന്നത്
നീയിപ്പോള് കാണുന്നുണ്ടോ ...
No comments:
Post a Comment
" നന്ദി സുഹൃത്തെ ഈ വഴി വന്നതിനും വായനക്കും അഭിപ്രായങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടക്കേടുകള്ക്കും "