മയില്‍പ്പീലികള്‍ക്കുപകരം

                                                           കാല്‍ നനയ്ക്കാതെ

ഇന്നുമീ പകല്‍പ്പൂവ് 

കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നു .

രാവിഴചേര്‍ത്ത 

കറുത്തചേലയില്‍ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ 

തുന്നിച്ചേര്‍ക്കവേ 

അരയന്നങ്ങള്‍ ചേക്കേറിയ 

എന്റെ നനുത്ത സ്വപ്നത്തിലേയ്ക്ക് 

ഒരു കുമ്പിള്‍ മുല്ലപ്പൂമണം 

ഓര്‍മ്മകളുടെ 

പുരാതന ശില്‍പ്പങ്ങള്‍ മൂടിക്കിടക്കുന്ന 

തൊടിയില്‍ നിന്നും കട്ടെടുത്തു തരുന്നു .

ഓളങ്ങളുടെ അലങ്കാരങ്ങളില്ലാതെ 

അലസയായിന്നും 

ആ പഴയ കുളത്തിന്‍റെ ആത്മാവ് 

ആമ്പല്‍ക്കൂമ്പ് നീട്ടുന്നു .

നിഴലനക്കാതെ 

നീര്‍ തൊട്ടു നോക്കാതെ 

വീണ്ടുമാ ബാല്യം 

കൊലുസ്സിളക്കങ്ങളിലേയ്ക്ക്

തള്ളവിരലൂന്നി എത്തിനോക്കുന്നു .

കൊഴിഞ്ഞൊരു പകലിനെയും

തുവര്‍ത്തിയെടുത്ത ഓര്‍മ്മകളേയും 

മയില്‍പ്പീലികള്‍ക്ക് പകരം ഞാന്‍ 

മാനം കാണാതെ കാത്തു വയ്ക്കുന്നു .