നട്ടെടുക്കുന്നത്

വ
സന്തം

വേനലില്‍ വറ്റിപ്പോകുന്നു .

ശലഭങ്ങളതിനു

ചരമ ഗീതം പാടുന്നു .

ഗ്രീഷ്മം കീറിയ താളിലേക്ക്

ഒരു മഷിക്കുപ്പി മറിഞ്ഞു വീഴുന്നു .

ശിശിരവും കറുത്ത് പോകുന്നു .

വേനലുമ്മവച്ചുമ്മവച്ച്

എന്‍റെ മഞ്ഞപ്പൂക്കളുമിപ്പോള്‍

മരിച്ചു പോയിരിക്കുന്നു .

ഇരുട്ട് മാറ്റിവിരിക്കും വരെ

വസന്തമിനി

നമ്മുടെ ചിന്തകളില്‍

നനഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും.

പാടിത്തീര്‍ക്കാനൊരു

പകലുമതിയാകാതെ

ശബ്ദം രാകിരാകി

വയസ്സരാകുന്ന

ചീവിടുകള്‍ക്കു വേണ്ടി

മരങ്ങള്‍ക്ക് മീതെ

മഴകള്‍ പൊഴിയുന്നോരാകാശം

നട്ട് വളര്‍ത്തി

എന്‍റെ ഉറക്കം

കണ്ണ് തുറക്കുന്നു .