ഓര്‍ക്കിഡ്‌ പുഷ്പമാകുവാന്‍ -എന്‍റെ സ്വപ്ന സഞ്ചാരം

പുന്നെല്ലുലയുന്ന പ്രഭാതത്തില്‍ 

ഞാനൊരു ,

ചുണ്ട് ചുവന്ന പക്ഷിയാകുന്നു .

കൊത്തിയെടുത്ത 

ഒരു കതിരുമായി 

സ്വപ്നത്തിലേക്ക് ചേക്കേറുന്നു .

ആ രാവിന്‍റെ

മുല്ലമണം കിനിയുന്ന നേരത്ത്

നിലാവഴിഞ്ഞ വാനത്തിനു കീഴെ 

ഞാനൊരു സഞ്ചാരിയാകും .

കാട്ടുപൂക്കള്‍ നേദിക്കുന്ന 

ദേവനെത്താണ്ടി ,

കടലുമണക്കാത്ത തീരം താണ്ടി 

മഴകൊണ്ടു മുറിവേറ്റവരുടെ 

കണ്ണീരിലേക്ക് നടന്നു കയറും .

തൂവല്‍ക്കനമില്ലാത്ത ചിന്തകളില്‍ 

ഒഴുക്ക് നിലക്കാത്ത സ്നേഹത്തില്‍ 

ലോഹമനസ്സുകളില്‍ നിന്ന് 

മൃദുലമായ മിടിപ്പുകളാകാന്‍ 

മാതളപ്പൂക്കളുടെ കൂട്ടുകൂടണമിനി .

സ്വപ്നങ്ങള്‍ 

വരണ്ടു പോയവരുടെ 

പാടത്ത് ,

വിത്ത്‌ വിതക്കാന്‍ 

ദൈവത്തിന്‍റെ കയ്യിലെ 

വെളുത്ത മേലങ്കിക്കായ്‌ ,

കൈകൂപ്പണം .

മനുഷ്യപുത്രനാകുവാന്‍ 

ചെരുപ്പുകളഴിച്ചുവച്ചവന്‍റെ കൂടെ 

ജോര്‍ദ്ദാനില്‍ മുങ്ങി നിവരാനിനിയും 

ദൂരമുണ്ടോയെന്നറിയില്ല .

ഉടലുകളില്ലാതെ ,

ആത്മാവില്ലാതെ 

ചിറകുമാത്രം വിരിഞ്ഞു പറക്കുന്ന 

യാമത്തിലേക്കെത്തും മുന്‍പ്‌ ,

പാതകളുടെ അറ്റങ്ങളില്‍ 

ബിന്ദു ചേര്‍ക്കും മുന്‍പ്‌ ,

നമുക്കിടയില്‍ കൊഴിയാത്ത 

ഒരോക്കിഡ് പുഷമായ്‌ 

മുളച്ചു നില്‍ക്കണം