ഹൈക്കു

ഒലിച്ചു പോകുന്നുണ്ട് 

ചിറകടിയൊച്ചകളില്‍ നിന്നും

ഒരു പക്ഷി .

ധ്യാനമുണര്‍ന്ന്

മര്‍മ്മരങ്ങളുണര്‍ത്തി 

വേനല്‍ ശ്വാസം .

വിത്തായ്‌മാറുന്നു 

ഉറഞ്ഞുറഞ്ഞൊരു 

പകല്‍മണം .

ഒരു വരിയിലീറന്‍ 

മൊഴിയായ്‌ 

മൌനം .

നിശബ്ദമായ്‌ 

ഈ ചുമരില്‍ ,നിറങ്ങളില്‍ ,

രഥചക്രമുരുളുന്നു .

പൂത്തു നില്‍ക്കും തെച്ചിയല്ല

പൂമ്പാറ്റകള്‍ മുളച്ചു നില്‍ക്കും 

അരളിയാണ് .

മഴയുടെ മണം മാത്രം 

അലിയാതെ 

അടരാതെ .

കാറ്റിലല്ല 

മൌനം മുറിഞ്ഞതീ 

കിളിയുടെ പാട്ടില്‍ .

നിറച്ചുവച്ച 

ഓര്‍മ്മകളുമായൊരു 

വീഞ്ഞുപാത്രം .

ഇരുകൈകളിലും 

വേനലുമായ് 

ഒരു പുഴ .

വിറയ്ക്കുന്നു 

പടരുന്ന വെയിലിലും 

ഇടറുന്ന മഴയിലും

കൊളുന്ത്നുള്ളും കൈകള്‍ .

കുഞ്ഞു ശലഭമരികെ

നീല ശംഖുപുഷ്പമൊരമ്മയായ്‌

പതിയെ .

മലകളെ 

പെയ്തുമായ്ച്ചു 

മനസ്സ്‌ .

സൈക്കിള്‍ മണിയൊച്ചയില്ലാതെ 

മറുപടിയില്ലാത്ത കത്തുപോലെ 

ഈ ദിവസവും .

ഈര്‍ച്ചവാളിനും

അമ്മക്കിളികും 

ഒരേ മൂര്‍ച്ച .

വേരുകള്‍ക്കിടയിലേക്ക് 

പൂത്ത് കൊഴിയുന്നു 

വാനം .

കനവായ് തുടിച്ചു 

നീര്‍മണിയിലൊരുമാത്ര

പക്ഷിസഞ്ചാരം .

വിടരാതെ കൊഴിയാതെ മൌനം 

ശിശിരം അലിഞ്ഞു പോയെന്ന്

മരുഭൂമിയില്‍ 

പകിട കളിക്കുന്ന കാറ്റ് .

ഇറ്റുവീഴുന്നീ വേനല്‍ 

ചുണ്ടു പിളര്‍ന്ന വയലുകളില്‍ 
ചുവന്ന പൂക്കളില്‍ .

കടല്‍ദൂരം താണ്ടി 

കണിക്കൊന്ന ചിരിച്ചു 

കണ്ണുകളില്‍ .