പേരിട്ടുവിളിക്കാനാകാത്ത
ഓര്‍മ്മകളുടെ താലത്തിനു
പനിനീര്‍പ്പൂക്കളുടെ ഗന്ധമാണ് .
ബാല്യത്തില്‍ നിന്നും
പറിച്ചെടുത്ത മധുരങ്ങള്‍
ഉപ്പുചേര്‍ത്ത്
ചവച്ചിറക്കുമ്പോള്‍
പലപ്പോഴും ചവര്‍ക്കുന്ന
ഒരു ഒറ്റക്കണ്ണായി
നീ മാറുന്നു .
പഴുക്കിലയായി കൊഴിയാന്‍
ഒരു പ്രഭാതം കിഴക്കുനിന്നും
യാത്ര തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ,
ചന്ദ്രക്കലക്കുമപ്പുറം
മഞ്ഞു ചാറുന്ന പാതകളില്‍ നിന്നും
ബുദ്ധന്‍റെ ശാന്തത പോല്‍
നിഴലുകളെ നോക്കി
ഒരു പുഞ്ചിരി
പതിയെ
അഴിഞ്ഞു വീഴും .
പുതുപൂക്കളുടെ മാസ്മര
ഗന്ധമാകാന്‍ കൊതിച്ച്
വരകളില്ലാത്ത
ഒരു അദൃശ്യ ചിത്രമായ്‌
കാറ്റ് ഇഴകളനക്കുമ്പോള്‍ ,
നീയും ഞാനും
സ്വാര്‍ഥതയുടെ ഈര്‍ച്ചവാള്‍
മൂര്‍ച്ച നോക്കുവാന്‍
പതിയെ
ചുവടെടുക്കുകയായിരിക്കും .
************************
മനോഹരം.....
ReplyDeleteകവിതയെപ്പറ്റി പറയാന്‍ ഞാനാളല്ല.
ReplyDeleteപക്ഷെ ചിത്രത്തിലെ ആ കുട്ടിയുടെ നോട്ടം കാണാന്‍ എന്ത് രസാ അല്ലെ.
ആശംസകള് ചേച്ചീ.
എന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ താലത്തിനു പനിനീര്‍പൂക്കളുടെ ഗന്ധമല്ലെങ്കിലും....കവിതക്ക് വല്ലാത്തൊരു സുഗന്ധമുണ്ട്
ReplyDeleteഅതി മനോഹരം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഒട്ടും അധികമാവില്ല, സോണിയുടെ വായിച്ച കവിതകളില്‍ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒന്നായി ഇത്.. വശ്യ സുന്ദരമാണീ വരികള് .....
ReplyDeleteആശംസകള്
പരസ്പരം വെട്ടിപിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു ജീവിത രീതി മരിച്ചു പോകണം എന്ന ചിന്ത നമുക്ക് ഇല്ല പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യാന്‍
ReplyDeleteആശംസകള്
സന്തോഷം ....രണ്ടു വരിയില്‍ ഒതുക്കാന്‍ നോക്കിയ വരികള് എന്തുകൊണ്ടോ നീണ്ടുപോയി ....അതെല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടമായി എന്നറിയുന്നതില്‍ സന്തോഷം .....
ReplyDeleteവളരെ നന്നായി എഴുതി
ReplyDeleteആശംസകള്
നല്ല കവിത ,ഇഷ്ടായി
ReplyDeleteശാന്തതയെ കീറി മുറിക്കുന്നത് നമ്മുടെ സ്വാര്തത തന്നെ ..ഭാവുകങ്ങള്‍
ReplyDeleteഞാന്‍ കോമ്പ്രമൈസിനൊരുക്കമാ...എനിക്കെന്റെ സ്വത്വം നിലനിറുത്തണം. ഞാനൊരു മലയാളിയെന്ന സ്വത്വം.!
ReplyDeleteനീയും ഞാനും .....
ReplyDeleteമനോഹരമായ വരികള്....ചേച്ചീ ആശംസകള് :)
gud 1...
ReplyDeleteകൊള്ളാം ...
ReplyDeleteആശംസകള്
അസ്രുസ്
വരികളില്‍ വ്യക്തിത്വമുണ്ട്.. നന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteWoww...ഇത് ഇഷ്ടമായി....
ReplyDelete