ചിന്തകള്ക്ക് നാവു മുളച്ചപ്പോഴാണു
ഞാനവയെ
അക്ഷരങ്ങള്ക്കൊണ്ട് കെട്ടിയിട്ടു തുടങ്ങിയത്.
ചിറകു കിളിര്ത്ത അക്ഷരങ്ങളില്
നിറമുള്ള തൂവലുകള് തൊട്ടുവച്ച് ,
നിലാവില് വിരിഞ്ഞ പൂക്കളുടെ
ഗന്ധം മുത്തിയെടുത്ത് ,
കാറ്റ് പൊഴിഞ്ഞു വീണത് ,
ഭാവനയുടെ
ജാലക വിടവിലേയ്ക്കായിരുന്നു .
ഇടുങ്ങിയ ഇടവഴികളില്
വേലിമുള്ളുകളെ പ്രണയിച്ച
ഈരോലിച്ചെടികളും ,
വയലറ്റ് പൂക്കളുടെ കാവല്ക്കാരും ,
എനിക്ക് നീട്ടിയത്
കുഞ്ഞു പിഞ്ഞാണത്തിലെ
നിറമുള്ള ജീരക മിട്ടായികളായിരുന്നു .
അങ്ങനെയാണ് ഞാന്
ആകാശങ്ങള് നെയ്തു തുടങ്ങിയതും ,
അതില്
ജീരകമിട്ടായികള് ഒട്ടിച്ചു ചേര്ത്തതും .
നൊട്ടി നുണഞ്ഞ മധുരങ്ങള്ക്കിടയില്
ജീരക മണികളുടെചവര്പ്പ് രസം
ഇടയ്ക്കൊക്കെ
എന്നെ കളിയാക്കിയിരുന്നു .
തിരിച്ചറിവിന്റെ തുഴകളുമായി
ഞാന് തുഴഞ്ഞതു
അറ്റമില്ലാത്ത അറിവുകളുടെ
കുഞ്ഞു പൊയ്കയില് മാത്രമായിരുന്നെന്ന്
വെള്ളിച്ചരടില് കോര്ത്ത മരീചികകളുടെ
കളിപ്പാവകള് മന്ത്രിച്ചപ്പോഴാണ്
ഒരു തളിരില പെട്ടെന്ന്
മഞ്ഞിച്ചു പോയത് .
മുളയ്ക്കാന് തുടങ്ങിയ വിത്തുകള്
പുറം കവചം ഊറിയെറിഞ്ഞു
ചിമ്മി നോക്കിയത്
പുതിയ ആകാശത്തിന്റെ
വെള്ളിവെളിച്ചത്തിലെയ്ക്കായിരുന്നു .
അപ്പോഴേക്കും
കാര്മേഘങ്ങള്
ഇലകളായ് പൊഴിയുന്ന കടവിലേയ്ക്ക്
കടലാസു വഞ്ചികള് നിറയെ
ജീരക മിട്ടായികളുമായി
ഒരു മയില്പ്പീലി യാത്ര തുടങ്ങിയിരുന്നു .
കവിതകളുടെ തുണ്ടുകള്
മഴക്കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കൊപ്പം
ആ വഞ്ചികളോട് ചേര്ന്ന്
ഒഴുകാന് തുടങ്ങിയത്
വസന്തത്തിന്റെ വേലിപ്പടര്പ്പുകളി-
ലേയ്ക്കായിരുന്നെന്ന്
ജീരക മിട്ടായികള് അപ്പോഴും
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല .
__________________________________
No comments:
Post a Comment
" നന്ദി സുഹൃത്തെ ഈ വഴി വന്നതിനും വായനക്കും അഭിപ്രായങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടങ്ങള്ക്കും ഇഷ്ടക്കേടുകള്ക്കും "